کد مطلب:28222 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
در سیره علوی، ابعاد معنوی و گسترش روح معنویت در انسان و جامعه انسانی، بر هر چیز دیگر، مقدّم است. امام، ایجاد و گسترش این حالت را در اوج نبرد نیز فراموش نمی كرد. چون صف ها آراسته می شد و نیروها آماده درگیری می شدند، امام سخن می گفت و با سخنانی روشنگر، می كوشید تا فتنه را خاموش كند؛ امّا سود نمی بخشید و خیره سری دشمن، جنگ را ناگزیر می ساخت. امام، در هنگام جنگ، به نیایش می پرداخت، یاد خدا را در دل ها زنده می كرد و با زمزمه های عارفانه، فضای سپاه خود را عطرآگین می ساخت و از خدا استمداد می جست. بدین سان، جهاد و نبردش نیز مقدمه حبّ الهی بود و زمینه نزدیك شدن به خدا، و گامی در جهت تحقّق آرمان های الهی و ارزش های انسانی. محتوای دعاهای امام در نبرد و مضمون نیایش هایِ آن بزرگوار، بر آنچه آمد، دلیلی است روشن و بسی قابل تأمّل.